Fan artikel: Enterprise

We schrijven het jaar 2151. First contact is inmiddels 88 jaar geleden. Onder de wijsheid van de

buitenaardse bondgenoot de ‘Vulcans’ heeft men geleerd hoe de mens sneller kan reizen dan de snelheid van het licht. En voor het eerst vertrekt een bemanning van menselijke ontdekkingsreizigers, onder de bezielende leiding van Kapitein Jonathan Archer, de diepe ruimte in om te zien wat er buiten ons zonnestelsel is. De naam van het schip; Enterprise!

Een eeuw voor Captain Kirk, is Jonathan Archer kapitein van het United Earth-schip Enterprise tijdens de eerste jaren van Starfleet, voorafgaand aan de Aarde-Romulan Oorlog en de vorming van de Federatie. De serie is een prequel voor alle Star Trek-shows en toont de vroegste reizen van de mensheid naar de sterren. Erg leuk wat de schrijvers deden met de Vulcans, in eerdere Star Trek- shows werd dit ras afgebeeld als super nobel. Echter in deze serie waren ze echter minder engelachtig – ze deden hun best om mensen op aarde te houden en toonden een sluwheid die men maar langzaam realiseerde. Maar misschien wel het meest interessante ras in de serie waren de Andorians (slechts kort te zien in TOS). Deze aartsrivalen van de Vulcans leken aanvankelijk super agressief voor een deel van de serie. Hoewel de Andorians niet het meest vriendelijke ras waren, bleken ze ondanks hun agressief en soms oorlogszuchtig gedrag toch redelijk en zelfs bondgenoten. Dit plotelement dat door de serie heen geweven was, was bijzonder effectief en het was geweldig om te ontdekken hoe deze wezens veel complexer waren dan je eerst had gedacht.

De meeste karakters waren interessant en goed geschreven. Aangezien het in de 21e eeuw werd gemaakt was er, in vergelijking met eerdere en meer kuise series, veel meer seksueel getinte context, waaronder een aflevering waarin een mannelijk bemanningslid zwanger raakte van een andere buitenaards ras, en de nogal expliciete scenes tussen Trip en T’Pol.

Cast :

Scott Bakula: Capt. Jonathan Archer

Jolene Blalock: Sub-Cmdr. T’Pol

Connor Trinneer: Cmdr. Charles ‘Trip’ Tucker III

Dominic Keating: Lt. Malcolm Reed

Anthony Montgomery: Ensign Travis Mayweather

Linda Park: Ensign Hoshi Sato

John Billingsley: Dr. Phlox

De bedenkers van de serie besloten zich sterk te focussen op de drie hoofdpersonages: Archer, Tucker, en T’Pol .

Op hun reis komt de bemanning geregeld situaties tegen die voor Star Trek fans bekend zijn, maar voor hen nieuw, aangezien deze serie zich afspeelt voor de andere series.

Ook veel van de regels ( zogenaamde prime directives) die bekend zijn in eerdere Star Trek series zijn nog onbekend in deze serie. Star Trek Enterprise toont de oorsprong van enkele van deze regels en andere concepten in vorige Star Trek series. Zo wordt hier voor het eerst de transporter gebruikt om mensen te transporteren in plaats van alleen goederen.

De Vulcans, altijd paraat hulp te bieden, zijn van mening dat de mensheid er nog niet klaar voor is om het universum te gaan verkennen en contact te leggen met andere rassen. Dit wantrouwen loopt als een rode draad door heel de serie en wordt stukje bij beetje door de serie heen verlegd naar betere verstandhouding.

In seizoen 1 en 2 hadden de meeste afleveringen een opzichzelfstaand verhaal. Het enige thema dat

al werd aangesneden is de zogeheten “Temporal Cold War”, een verhaallijn waarbij een mysterieus ras uit de toekomst middels een agressief buitenaards ras ,de Suliban, de tijdlijn probeert te veranderen. Een agent uit de toekomst, Daniels, bezoekt geregeld Jonathan Archer om hem te helpen de Suliban, onder leiding van Sillik, te stoppen. In de finale “The Expanse” van het tweede seizoen valt een wapen in de vorm van een grote bol de Aarde aan en doodt zeven miljoen mensen. Enterprise werd omgebouwd tot een oorlogsschip en eropuit gestuurd om een volgende aanval op de Aarde te voorkomen. De aanval bleek te zijn uitgevoerd door en nieuwe vijand genaamd de Xindi.

In het derde seizoen kwamen langere verhaallijnen voor die meerdere afleveringen bestonden. Centraal stond de strijd met de Xindi die het uitroeien van de mensheid voor ogen hebben daar zij geloven dat op een dag de mensheid hen zal vernietigen.

Archer ontdekt dat de Xindi niet de ware vijand zijn. Ze zijn misleid door een extra-dimensionaal ras dat in de 26e eeuw zal worden verslagen door de Federatie, onder leiding van de mensheid. Daarom hebben ze de Xindi wijsgemaakt dat de mensheid hen zal uitroeien, in de hoop dat de Xindi het vuile werk voor hen opknappen.

Ondertussen ontstaat in dit seizoen een groeiende relatie tussen T’Pol en Trip. T’Pol leed aan verslaving van een drug genaamd Trellium-D die haar emoties versterkte. En ondertussen ontwikkelde zich een conflict tussenMalcolm Reed en het hoofd van de MACOs ( een aparte militaire bewakingseenheid die later uitgroeit tot de welbekende security). Aan het eind van seizoen drie zien de Xindi in dat ze misleid worden en helpen ze de Enterprise om de ware vijand te verdrijven.

Het derde seizoen ontving veel betere kritieken dan de eerste twee seizoenen

Seizoen 4 bestond uit een mix van kleine verhaallijnen die steeds twee of drie afleveringen besloegen; samen met enkele opzichzelfstaande afleveringen. De opening van dit seizoen was nog een vervolg op de Xindi verhaallijn. Daarna focuste het verhaal zich op de terugkeer van hun missie, en de gevolgen van de eerste Xindi aanval. Veel afleveringen verwezen naar concepten en personages uit vorige Star Trek series.

Seizoen 4 speelde ook in op de verschillen tussen de Vulcans uit The Original Series (TOS) en de Vulcans uit Star Trek: Enterprise. De Vulcan burgeroorlog verhaallijn (“The Forge”, “Awakening”, en “Kir’Shara”) werd gezien als de drie interessantste afleveringen uit de serie. Hierin ontmoeten we hoofdpersonen T’Pau (een personage uit de TOS aflevering “Amok Time”). Als gevolg van de oorlog ondergingen de Vulcans een transformatie naar de Vulcans zoals men die kende uit vorige Star Trek series.

Nog voordat de laatste aflevering werd geschreven werd al aangekondigd dat de serie zou worden stopgezet. Dit stelde het schrijfteam nog maar net in staat een finale voor de serie te schrijven.

Daarvoor was er al een tweedelige aflevering waarin de Klingons een meer menselijk uiterlijk kregen, en een tweedelige aflevering die zich afspeelde in het Spiegeluniversum.

De laatste aflevering, getiteld ” These are the Voyages “, was een van de meest bekritiseerde Star

Trek afleveringen ooit. De aflevering was in feite een holodeck programma van een eerdere Star Trek serie. De aflevering bevatte gastoptredens van Jonathan Frakes en Marina Sirtis als hun Star Trek: The Next Generation personages William T. Riker en Deanna Troi. De aflevering vond plaats tijdens de TNG aflevering “The Pegasus”. In de aflevering zien Riker en Troi op het holodeck hoe de Federatie tot stand kwam. Deze gebeurtenis speelt zich zes jaar na de een-na-laatste aflevering van “Enterprise” af. En met het eind van Enterprise kwam ook het eind aan een jarenlange reeks van star trek series op de “gewone” TV . Het leek ook het einde van een tijdperk en het einde van star trek algemeen, tot in 2009 er een nieuwe bioscoopfilm uitkwam…..

Star Trek Enterprise kwam eigenlijk op een verkeerd moment . In navolging op vier andere shows uit de Trek-serie en alle films, leek het publiek maar niet op te warmen voor deze spinoff. Misschien was de lat te hoog gelegd of misschien was er gewoon een overdaad . Toegegeven de serie begon wel langzaam – heel, heel langzaam. En er waren nogal wat inconsistenties in de show als je het vergelijkt met de originele Star Trek, zoals een Enterprise die er veel meer hightech uitzag in deze serie (hoewel deze zich in een eerder tijdperk afspeelde dan TOS). Als gevolg van deze samenloop van omstandigheden werd de show voortijdig geannuleerd. Hoewel de show in het 3e en 4e seizoen sterk was verbeterd had star trek Enterprise vooral in de VS het publiek verloren, ondanks nog een ludieke actie van onze eigen fanclub op Zondag 6 maart 2005 te Deventer om duidelijk te maken dat heel de wereld naar star trek kijkt , en niet alleen de VS, viel dat jaar het doek. Iets wat echt jammer was maar onvermijdelijk.